Filozof amerykańsko-izraelski, jeden z najwybitniejszych teoretyków kultury. Absolwent Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, doktoryzował się na Uniwersytecie Oksfordzkim, obecnie profesor Florida Atlantic University. Związany z Temple University w Filadelfii oraz z paryskim Collège International de Philosophie, wykładał też w New School for Social Research w Nowym Jorku oraz École des Hautes Études en Sciences Sociales w Paryżu. Zaczynał od filozofii analitycznej, by później rozwinąć estetykę pragmatyczną. Wypracowana przez niego oryginalna koncepcja „somaestetyki” polega na krytycznym przyjrzeniu się użyciu i przeżywaniu ciała. Rozważa ciało jako ośrodek zmysłowego i estetycznego doświadczenia, zwracając uwagę na możliwość jego twórczego kształtowania. Jest autorem takich publikacji jak „Świadomość ciała: Dociekania z zakresu somaestetyki” (2008), „Surface and Depth” (2002), „Performing Live” (2000), „Praktyka filozofii, filozofia praktyki: Pragmatyzm a życie filozoficzne” (1997), „Sous l’interprétation” (1994), „Pragmatist Aesthetics: Living Beauty, Rethinking Art” (1992, 2000, przetłumaczona na dwanaście języków) oraz „T.S. Eliot and the Philosphy of Criticism” (1988).
Jeden z najbardziej znanych ukraińskich intelektualistów, wykładowca Instytutu Badań Politycznych i Etnonarodowych Akademii Nauk Ukrainy w Kijowie oraz wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim. Członek redakcji czasopism „Krytyka”, “Wseswit”, “Porównania”, “Nowa Europa Wschodnia” i “South Eastern Europe”. Autor licznych książek i artykułów na temat społeczeństwa obywatelskiego, tożsamości narodowej, nacjonalizmu i transformacji postkomunistycznej w byłych republikach radzieckich. Trzy jego książki ukazały sie po polsku – „Od Małorosji do Ukrainy” (2002); „Dwie Ukrainy” (2004; wyd. II: 2006); “Ogród Metternicha” (2010). Odznaczony nagrodami Fundacji Antonowiczów (2003), POLCUL (1997), Kapituły Polsko-Ukraińskiej (Nagroda Pojednania, 2002), Ministra Spraw Zagranicznych Polski (Bene Merito, 2009) – za działanie na rzecz dobrych stosunków ukraińsko-polskich. Był również uhonorowany stypendiami w USA (Fulbright, 1994-1996; RSEP, 1999; Reagan-Fascell, 2011), Anglii (Reuters, 2000), Austrii (Milena Jesenska Fellowship, 2001), pracował też jako wykładowca i badacz na Wegrzech, w Kanadzie, Szwajcarii, Szwecji, Francji, Włoszech, Niemczech i Australii.
Brytyjski dyplomata, wpływowy doradca Tony’ego Blaira i Catherine Ashton. Członek Europejskiej Rady Spraw Zagranicznych (European Council for Foreign Relations) oraz uznany autor tekstów dotyczących spraw zagranicznych. Absolwent Uniwersytetu Oksfordzkiego oraz Uniwersytetu w Pennsylwanii. Od 1970 roku, Robert Cooper jest członkiem brytyjskiej służby zagranicznej (Her Majesty’s Diplomatic Service). Służył w Nowym Jorku, Tokio, Brukseli i Bonn. Był również szefem Biura Planowania Politycznego (1989-1993) oraz zastępcą sekretarza stanu Rady Ministrów (1999-2001). Od 2002 roku był dyrektorem generalnym Rady Unii Europejskiej, później doradcą Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych. W latach 2012-2014 pełnił funkcję specjalnego doradcy Wysokiego Przedstawiciela Unii Europejskiej w kwestii Myanmaru. Jest autorem szeroko dyskutowanej książki „The Breaking of Nations” (2003), za którą otrzymał prestiżową Nagrodę Orwella.
Francuski pisarz, publicysta polityczny i filozof, autor ponad 20 książek. Absolwent prestiżowej École nationale d’administration. Jest regularnym współpracownikiem m.in. „Le Figaro”, „Wall Street Journal”, kiedyś także polskiego tygodnika „Europa” (dodatku do „Dziennika”). Kawaler Legii Honorowej, założyciel Wydawnictwa Sorman. Guru polskich liberałów, w Polsce poza obiegiem wydano jego: Amerykańską rewolucję konserwatywną (1984), Rozwiązanie liberalne (1985) i Państwo minimum (1987). Sorman w latach 1995-1997 pełnił funkcję doradcy premiera Francji, jest członkiem zarządu organizacji Reporters Without Borders, założycielem i byłym przewodniczącym Action Against Hunger. Sorman jest znawcą Azji, cenionym promotorem globalizacji i kapitalizmu. W Polsce ukazały się m.in. jego książki: W oczekiwaniu na barbarzyńców (1997), Dzieci Rifa`y, Muzułmanie i nowoczesność (2002), Made in USA (2005), Rok koguta (2006), Ekonomia nie kłamie (2008).
Wykładowca Centrum Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Cambridge. Współprzewodniczący Stowarzyszenia Henry’ego Jamesa oraz szef Projektu Unii Demokratycznej. Wielokrotnie udzielał wywiadów elitarnym brytyjskim stacjom telewizyjnym BBC 4 oraz BBC World. Prowadził wykłady na temat różnych aspektów wojny w Bośni na uczelniach w Anglii, Irlandii, Niemczech, Serbii oraz na Krecie. Jest autorem licznych artykułów i recenzji dla Times Higher Educational Supplement, Observer, Sunday Times, Sunday Telegraph, Spectator, The times, Independent, Evening Standard, London Review of Books, oraz Wall Street Journal oraz książek: Unfinest hour. Britain and the destruction of Bosnia (2001), Europe. The struggle for supremacy, 1453 to the present (2013).
Brytyjski autor i prezenter, związany z Uniwersytetem Kentu w angielskim Canterbury. Przez ostatnie piętnaście lat jego badania były poświęcone eksploracji rozwoju kultury determinującego współczesną świadomość ryzyka. Jest autorem wielu publikacji na temat kontrowersji dotyczących kwestii zdrowia, rodzicielstwa, żywienia i nowoczesnych technologii. Jest autorem wielu wybitnych książek, m.in. nvitation To Terror; Expanding the Empire of the Unknown (2007), The Culture of Fear (2003) oraz Paranoid Parenting (2001). Obecnie pracuje kolejną publikacją: Taking Freedom Seriously.
Rosyjski pisarz, krytyk literacki i publicysta postmodernistyczny. Prowadził własny program w kanale „Kultura” oraz nadaje autorską audycję w moskiewskim Radiu „Wolność”. Jeden z inicjatorów wydania almanachu „Metropol” w 1979. W prozie rosyjskiej uchodzi za skandalistę i prowokatora. Jego utwory są mocno nasycone erotyzmem, z sarkazmem rozlicza w nich rosyjską historię i mity. Jest autorem powieści: Rosyjska piękność (1990), Encyklopedia duszy rosyjskiej (1999), Dobry Stalin (2004), Akimudy (2013). Wszystkie wymienione książki zostały przetłumaczone na język polski dzięki Wydawnictwu Czytelnik. Jest też autorem libretta opery Alfreda Sznitkego Życie z idiotą (napisanego w oparciu o opowiadanie o tym samym tytule).
Wielokrotnie nagradzany indyjski pisarz, laureat prestiżowej nagrody literackiej Windham–Campbell przyznawanej przez Uniwersytet Yale. Autor wielu esejów o tematyce politycznej i literackiej dla takich pism jak: New York Times, New York Review of Books, Guardian, London Review of Books, New Yorker oraz wielu innych amrykańskich, brytyjskich I indyjskich periodyków. Obecnie dzieli swój czas pomiędzy Indie i Londyn. Zasłynął dzięki takim dziełom jak: Temptations of the West: How to Be Modern in India, Pakistan, Tibet, and Beyond (2006) czy From the Ruins of Empire: The Intellectuals Who Remade Asia (2012).
Amerykańsko-rosyjska dziennikarka, autorka książek o tematyce społeczno-politycznej, aktywistka na rzecz praw człowieka osób LGBTQ. Autorka książki “Putin. Człowiek bez twarzy” (2012), będącej biografią Władimira Putina jako dyktatora. W książce “Słowa skruszą mury. Pussy Riot” (2014) opisała działalność zespołu Pussy Riot i ich punkowy protest przeciw rosyjskiej władzy. We wrześniu 2012 roku objęła funkcję dyrektora Russian Service for Radio Liberty – stacji finansowanej przez rząd Stanów Zjednoczonych, z siedzibą w Pradze. W grudniu 2013 Masha Gessen przeniosła się do Nowego Jorku by uniknąć represji w skutek rosyjskiego prawa zakazującego “homoseksualnej propagandy”.
Photo credit: Svenya Generalova
Białoruski dziennikarz, publicysta „Gazety Wyborczej”, dysydent, więzień polityczny reżimu A. Łukaszenki. Były wykładowcą prawa w Grodzieńskim Państwowym Koledżu Politechnicznym oraz w technikum prawa i biznesu. Pracował m.in. w grodzieńskich gazetach „Pahonia”, „Dień”, „Miestnoje Wriemia”, „Głos znad Niemna” oraz ogólnokrajowym dzienniku niezależnym „Narodnaja Wola”. Pełnił funkcję Redaktora naczelnego „Magazynu Polskiego na uchodźstwie” – czasopisma Związku Polaków na Białorusi pod kierownictwem Anżeliki Orechwo (wcześniej Andżeliki Borys). Od 2006 jest korespondentem „Gazety Wyborczej” w Grodnie. Jest aktywnym działaczem ZPB od lat 90. XX w. Obecnie pełni obowiązki przewodniczącego Rady Naczelnej ZPB nieuznawanej przez władze w Mińsku. Należy do przeciwników prezydenta Białorusi Aleksandra Łukaszenki, którego reżim niejednokrotnie krytykował w swoich artykułach. Za działalność społeczną i dziennikarską wielokrotnie zatrzymywany i aresztowany. Jest ekspertem od spraw związanych z historią służb specjalnych ZSRR na terenie Zachodniej Białorusi oraz działalnością AK na tych terenach.
Białoruski dyplomata, działacz polityczny i społeczny, koordynator programu społecznego „Europejska Białoruś”; kandydat na urząd prezydenta Białorusi w wyborach w 2010 roku. Posiada dyplomatyczną rangę ambasadora. Pracował w Białoruskim Towarzystwie Przyjaźni i Kontaktów Kulturalnych z Zagranicą oraz w Sekretariacie ONZ w Nowym Jorku. Pełnił funkcję doradcy Misji Dyplomatycznej Białorusi w Genewie. W 1995 roku został mianowany przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę Wiceministrem Spraw Zagranicznych Białorusi. Pracując w Ministerstwie był reprezentantem Białorusi w trakcie negocjacji rozbrojeniowych w ramach Wspólnoty Niepodległych Państw, stał na czele białoruskich delegacji w czasie rozmów dwustronnych i na forum międzynarodowym. Odpowiadał za kontakty dwustronne z krajami Zachodu, rozbrojenie i kwestie polityczne w ONZ. W 2008 roku, wraz z Mikałajem Statkiewiczem, Wiktarem Iwaszkiewiczem, Michaiłem Maryniczem, ogłosił powstanie ogólnonarodowej kampanii społecznej „Europejska Białoruś”, której celem jest zabezpieczenie niepodległości Białorusi poprzez jej wstąpienie do Unii Europejskiej. Jest laureatem Nagrody Brunona Kreisky’ego za pracę na rzecz obrony praw człowieka (Austria, 4 kwietnia 2005 roku). Autor książki Belarus in the Context of Times and Politics (1997).
Ukraiński historyk, dyrektor Instytutu Badań Naukowych Uniwersytetu Lwowskiego. Profesor wizytujący Central European University w Budapeszcie oraz profesor i szef katedry historii Ukrainy na Ukraińskim Uniwersytecie Katolickim we Lwowie. Członek Komitetu Naukowego Collegium Artium w Krakowie. Główny redaktor czasopisma naukowego “Ukraina Moderna”. W 2009 roku Minister Spraw Zagranicznych Rzeczpospolitej polskiej przyznał mu honorowe odznaczenie „Bene Merito”. Autor takich dzieł jak: Nowa Ukraina. Nowe interpretacje (2009), Prorok we własnym kraju. Iwan Franko i jego Ukraina (1856-1886) (2010).
Polski prawnik, działacz społeczny, obrońca praw człowieka. W latach 2004–2008 był koordynatorem Programu Spraw Precedensowych Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, od 2008 roku jest członkiem Zarządu Fundacji. Ekspert Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej, gdzie zajmuje się doradztwem w zakresie przestrzegania praw człowieka w Polsce.
Wybitna polska reżyserka i scenarzystka. Swoje pierwsze kroki przy kamerze stawiała u boku Krzysztofa Zanussiego. Pierwszą znaczącą nagrodę otrzymała w Cannes za film Aktorzy prowincjonalni, przez który została doceniona poza granicami Polski. Jej twórczość szybko została zauważona na świecie, o czym świadczą trzykrotne nominacje do Oscara za film Gorzkie żniwa, Europa, Europa oraz W ciemności. W swojej twórczości często porusza tematy trudne, których źródło tkwi w wojennych doświadczeniach bohaterów. Jej talent oraz filmowe dzieła nierzadko porównywane są do twórczości Andrzeja Wajdy. Holland od stycznia 2014 roku jest przewodniczącą Europejskiej Akademii Filmowej w Berlinie.
Dziennikarz i prezenter telewizyjny, zastępca redaktora naczelnego „Rzeczpospolitej”. W latach 1989–2011 pisał dla „Gazety Wyborczej”. Był korespondentem w Moskwie, Brukseli i Waszyngtonie. Prowadzi takie programy jak Świat według Węglarczyka oraz Słoń a sprawa polska w Superstacji oraz magazyn Świat w TVN24 Biznes i Świat.
Polski sinolog, dyplomata, politolog i publicysta. Jego specjalnością są stosunki międzynarodowe, przede wszystkim związane z Chinami. W latach 2001–2003 był szefem gabinetu ministra spraw zagranicznych, zaś od 2003 do 2008 roku ambasadorem RP w Królestwie Tajlandii, Republice Filipin i Związku Mjanmy. Na co dzień wykłada w Centrum Europejskim Uniwersytetu Warszawskiego oraz tworzy TVN24 Biznes i Świat.
Prezes Narodowego Funduszu na rzecz Demokracji, współpracował z Komisją Praw Człowieka ONZ. Aktywny działacz pozarządowy, którego celem jest umacnianie demokracji na świecie. Zachęca wszystkie organizacje na świecie do promowania demokracji i jej szerzenia. Pisze artykuły o polityce zagranicznej dla takich dzienników jak: The Wall Street Journal, The Washington Post, The New York Times Magazine, Democratization i The Journal of Democracy. Jest autorem książki The Foreign Policy of the American Labor.
Przewodniczący Światowej Organizacji Przeciwko Torturom. Przez osiem lat działał w Międzynarodowej Komisji Prawników, której celem była straż nad przestrzeganiem praw człowieka na świecie. Działał na rzecz zwalczania terroryzmu i zachowania bezpieczeństwa, będąc dyrektorem Global Security and Rule of Law Initiative. W Polsce współpracował nad projektami mającymi na celu zwalczanie tortur.
Polski polityk, były wiceminister gospodarki. W 1985 roku współzałożył Ruch Wolność i Pokój. W latach 1990–1993 był dyrektorem Biura Analiz i Informacji Urzędu Ochrony Państwa. Ekspert sejmowej Komisji ds. Służb Specjalnych od 1998 roku do 2001. Był związany z Unią Wolności i Partią Demokratyczną. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Polski politolog, dyplomata, były dyrektor Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, doradca Prezydenta RP ds. międzynarodowych. Na Uniwersytecie Warszawskim prowadzi wykłady z zakresu międzynarodowych stosunków politycznych, praw człowieka, studiów strategicznych, organizacji międzynarodowych i polskiej polityki zagranicznej. W 1995 roku został członkiem polskiej delegacji do Komisji Praw Człowieka ONZ. Został odznaczony francuską Legią Honorową.
Adwokat petersburkiej rady adwokackiej Federacji Rosyjskiej. Reprezentuje m.in. aktywistów Greenpeace oskarżonych o akty chuligańskie będące efektem próby wdarcia się na pokład rosyjskiej platformy wiertniczej we wrześniu 2013 roku. W marcu 2014 roku wygłosił wykład na Uniwersytecie Harvarda na temat problemów z jakimi boryka się rosyjski system prawa karnego. Jest autorem licznych publikacji z zakresu międzynarodowego prawa publicznego, kryminalnego oraz dotyczących praw człowieka.
Przewodniczący Komisji Praw Człowieka przy Naczelnej Radzie Adwokackiej, od 2001 roku członek Okręgowej Izby Adwokackiej w Warszawie, zastępca członka Okręgowej Rady Adwokackiej. Specjalizuje się w prawie karnym, w tym w postępowaniach dotyczących przestępstw gospodarczych oraz związanych z odpowiedzialnością przedsiębiorców. Laureat nagrody im. Edwarda J. Wende.
Sinolog, badacz relacji polsko-azjatyckich, wykładowca. Jest absolwentem socjologii na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1999 roku zajmuję się tematyką Chin. Studiował na Uniwersytecie Sun Jat Sena w Kantonie i Uniwersytecie Pekińskim. Obecnie buduję mosty między Polską a najszybciej rozwijającym się regionem świata. Jest szefem Centrum Studiów Polska-Azja, think tanku zajmującego się sprawami Azji i współtwórcą popularnego portalu internetowego www.polska-azja.pl. Jest ekspertem Instytuty Globalizacji w Gliwicach i Instytutu Sobieskiego. Wykłada m.in. w Wyższej Szkole Europejskiej im. ks. J. Tischnera.
Polski reportażysta, publicysta, pisarz i tłumacz, laureat Paszportu „Polityki” 2013 za książkę „Przyjdzie Mordor i nas zje, czyli tajna historia Słowian”. Obecnie jest współpracownikiem czasopisma „Nowa Europa Wschodnia”. Jest także autorem wielu wywiadów, reportaży literackich i opowiadań publikowanych m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Nowej Europie Wschodniej”, „New Eastern Europe” czy „Lampie,”. Jest także stałym felietonistą portalu Ha!Art.
Polski pisarz, prozaik, tłumacz literacki, laureat Paszportu „Polityki” (2011) za powieść Balladyny i romanse (2010). Jego powieść Ości otrzymała w roku 2014 nagrodę literacką Nike w plebiscycie czytelników. W 2006 Wydawnictwo Czarne wydało jego debiutancką powieść „Niehalo”, za którą został nominowany do Paszportów Polityki zaś w 2007 ukazała się jego druga powieść „Cud”. Powieść „Gesty” została w 2009 nominowana do nagrody literackiej Nike.
Polski dziennikarz, reportażysta, pisarz, publicysta, znawca czeskiej kultury. Autor wielu powieści, m.in.: „Zrób sobie raj”, „Gottland”. Laureat Europejskiej Nagrody Literackiej. Jego teksty były publikowane m.in. w pismach: CKM, Fluid, Gazeta Wyborcza, Konfrontacje, Na przełaj, Polityka, Radar, Viva!, Press, Kultura (Paryż), Culture Europe (Paryż); Uncaptive Minds (Waszyngton), Die Presse (Wiedeń), Mlada Fronta DNES (Praga), Reflex (Praga), La Repubblica (Rzym).
Polski podróżnik, dziennikarz, doktorant Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego, który swoją pracę naukową łączy z pasją reporterską, realizując przy tym projekty podróżnicze. Współorganizował „Long Walk Plus Expedition” – wyprawę śladami grupy więźniów, którzy w 1941 r. uciekli z syberyjskiego łagru i przez Mongolię, Tybet i Nepal dotarli do Indii. W 2013 r. we współpracy z New York University zorganizował wyprawę filmowo-badawczą do Kraju Krasnojarskiego „Dead Road 1953-2013” w poszukiwaniu zaginionej kolei-widmo zwanej Martwą Drogą na północnej Syberii.
Ukończyła dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała w „Głosie Nauczycielskim”, „Przeglądzie Tygodniowym” i „Życiu Warszawy”. Od 1996 roku jest reporterką „Gazety Wyborczej”. Jej książki – „Wytrąceni z milczenia” (2005), „Jerzy Giedroyc. Do Polski ze snu” (2009) i „Ćwiczenia z niemożliwego” (2012) – układają się w cykl opowieści o losach i dylematach polskiej inteligencji dwudziestego wieku. Za biografię Giedroycia otrzymała nagrodę „Odry” i nagrodę „Polityki” oraz Nike czytelników 2010. Jest również laureatką Grand Press 2005 za reportaż o starości – „Lewa strona gobelinu”. W Bułgarii studiowała uprawę winogron.
Łódzki powieściopisarz, scenarzysta i reżyser. Jest twórcą unikającym rozgłosu. Mawia się o nim czasem, że to polski Thomas Pynchon, bo chce aby mówiono o jego książkach i filmach, a jego samego pozostawiono w spokoju. Jego powieści były tłumaczone na francuski, węgierski, rosyjski, niemiecki, słoweński i na hebrajski. Autor wybitnych powieści, m.in. „Rien ne va plus”, „Fabryka Muchołapek” czy też „Rewers”, który w 2009 roku doczekał się ekranizacji, a Andrzej Bart, który był także autorem scenariusza zdobył główną nagrodę Złote Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, a następnie został polskim kandydatem do Nagrody Akademii Filmowej. Od tej pory Rewers otrzymał wiele nagród m.in. nagrodę dla Nowego Reżysera na 36. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Seattle (2010) oraz Nagrodę za Najlepszy Debiut na 32. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie.
Polski historyk filozofii i idei, profesor politologii, filolog, sowietolog, znawca Rosji, publicysta, tłumacz. Wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego i Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Polski historyk i publicysta. Absolwent prawa i historii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. Członek Zarządu Collegium Invisibile (2004-2006). Pracownik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie (2005-2009). Członek redakcji Kultury Liberalnej. Współpracownik Harvard Ukrainian Research Institute. Specjalizuje się w historii filmu brytyjskiego i radzieckiego oraz analizie współczesnych procesów kulturowych na obszarze postradzieckim. Publikuje m.in. w: „Midraszu”, „Więzi”, „Nowej Europie Wschodniej”, „Liberté!” i „Ethosie”.
Ekspert ds. polityki międzynarodowej, publicysta, redaktor naczelny „Liberté!”. Członek Rady Programowej Europejskiego Forum Nowych Idei. Członek Towarzystwa Dziennikarskiego założonego m.in. przez Teresę Torańską, Jacka Żakowskiego, Seweryna Blumsztajna, Dorotą Warakomską, Andrzeja Jonasa, Wojciecha Maziarskiego. Współautor książek: „Liberal reflections on life chances and social mobility in Europe” oraz „Democracy in Europe Of the People, by the People, for the People?”. Jest zaangażowanym społecznikiem, m.in. wiceprezesem Fundacji Industrial wiceprzewodniczącym Forum Liberalnego, sekretarzem Towarzystwa Integracji Transportu, członkiem rady Think–Tanku, członkiem European Convention on Liberal Democracy, wspólnie z m.in. Robertem Kaganem, indywidualnym członkiem LYMEC–European Liberal Youth. Uznany przez Fundację „Teraz Polska” za jednego z 25 liderów na kolejnych 25 lat.
Doktor nauk historycznych, publicysta. Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego, znawca trockizmu i problematyki żydowskiej. Pisuje dla Znaku, Midraszu, „Liberté!”, „Dziennika Łódzkiego”.
Polski politolog, współpracownik Ośrodka Myśli Politycznej, adiunkt na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego, członek Instytutu Europejskiego w Łodzi, pracownik badawczy Centrum Europejskiego Natolin. Wykładowca Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. W 1992 pracował w Biurze Ministra Obrony Narodowej ds. Planowania Polityki Obronnej. W latach 1995-1996 pracował w Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Integracji Europejskiej i Pomocy Zagranicznej. W latach 2005-2006 był ekspertem frakcji EPL-ED w Parlamencie Europejskim w Brukseli i zajmował się monitorowaniem polityki wschodniej Unii Europejskiej. Od 2006 wykłada na białoruskim Europejskim Uniwersytecie Humanistycznym na emigracji w Wilnie.
Polska prawniczka, absolwentka Kolegium Europejskiego w Natolinie. Pracowała w kancelarii Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Od 2008 r. jest szefową „Obserwatorium wolności mediów w Polsce” Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, członkinią Panelu Doradczego Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Została odznaczona dziennikarską nagrodą „Artykułu 54. Konstytucji RP” za zasługi na rzecz wolności słowa w Polsce.
Prezydent Genewskiego Centrum Polityki Bezpieczeństwa oraz Międzynarodowego Instytutu Studiów Strategicznych. Pracował dla departamentu planowania strategicznego francuskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych oraz we francuskiej misji przy ONZ. Był członkiem międzynarodowej Komisji ds. nieproliferacji i rozbrojenia nuklearnego.
Czeski politolog i pisarz. Ukończył prawo i filozofię na Uniwersytecie Karola w Pradze. Pracował jako analityk problematyki czechosłowackiej w Radio Wolna Europa w Monachium. W listopadzie 1989 roku został szefem Wydziału Badań i Analiz ds Europy Środkowej RWE. Po przeniesieniu siedziby Radia Wolna Europa z Monachium do Pragi w 1995 roku, wrócił do Czech. Od 1995 do 1997 roku pełnił funkcję dyrektora Departamentu Analiz i Badań w Open Media Research Institute w Pradze. Od 1997 do 1999 był dyrektorem gabinetu politycznego w kancelarii prezydenta Czech Václava Havla i następnie pełnił obowiązki doradcy do spraw polityki zagranicznej przy prezydencie Czech do 2003 roku. Jest członkiem International Forum for Democratic Studies Research Council. Jest współtwórcą socjaldemokratycznego think tanku CESTA.